Hendrikus Albertus Lorentz
1871-1944 Expeditieleider
Lorentz werd geboren op 18 september 1871 in Oudewater als zoon van een naar Nederland teruggekeerde tabaksplanter in Oost-Java.
Hij studeerde rechten en biologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht.
Hij raakte door zijn familie en vrienden gefascineerd door het vrijwel onbekende Nieuw-Guinea. In 1903 nam hij deel aan de Noord Nieuw-Guinea Expeditie o.l.v. de Duitse geoloog C.E.A.Wichmann. In 1907 leidde hij zelf een expeditie onder de naam Eerste Zuid Nieuw-Guinea Expeditie en van 1909 tot 1910 was hij leider van de Tweede Zuid Nieuw-Guinea Expeditie. Deze twee expedities worden ook wel de Lorentz-expedities genoemd.
Na zijn reizen ging hij in diplomatieke dienst, eerst in Kopenhagen en in 1916 werd hij viceconsul in Kaapstad.
In 1921 werd hij bevorderd tot consul-generaal in Pretoria.
Na zijn pensioen in 1937 trok hij met vrouw en kinderen naar zijn boerderij in Klerksdorp waar hij ook overleed
Een van de vele rivieren in Nieuw-Guinea heette in het Nederlandse koloniale tijdperk eerst de Noordrivier en daarna de Lorentzrivier. Na de overdracht van Nederlands Nieuw-Guinea aan Indonesië werd de naam Lorentzrivier veranderd in Unir (of Undir). Het Lorentz Nationaal Park draagt nog wél de naam van Hendrik Lorentz in het Indonesisch: Taman Nasional Lorentz. Het staat sinds 1999 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Terug naar alle beroemde inwoners